Maandag 27 april

Max heeft een woelige nacht gehad; hij huilde regelmatig om de pijn in zijn oren en hoofd, ondanks de paracetamol. ´s Ochtends konden we Max overtuigen dat slaap echt een goed medicijn kan zijn.
Oorspronkelijk hadden we een uitje naar Typhoon Lagoon gepland; dit ging nu natuurlijk niet door. We spraken af dat we zouden kijken hoe het zou gaan en als Max genoeg opgeknapt was, dan mocht hij kiezen wat we zouden gaan doen in de buurt van het hotel.
Maar eerst gingen we gewoon wachten op de hotelkamer. En ja wat doen jongens als ze moeten wachten? Dan besteden ze hun tijd nuttig!

Om half twaalf besloot Jan om als brunch broodjes bij The Earl of Sandwich te halen. Echt lekker zoals altijd! Een echte aanrader. En ja hoor, wie wordt er wakker als papa en Matthijs net weg zijn? Max vraagt direct waar ze zijn en als hij hoort van de grilled cheese die hij misloopt, verklaart hij dat papa dan nog maar even terug moet gaan. Max in luie stoel geinstalleerd, hij wil niet meer in bed. Eerst eten wij 2x the earl´s club en 1 grilled cheese sandwich. Matthijs wil, als papa toch voor Max gaat halen, ook nog een grilled cheese. Jan en ik delen samen nog een chicken ceasar salad. We are loaded!
Max besluit, na het innemen van nog een parcetamol, dat hij naar het zwembad wil.
Hij geniet hier toch weer van.





Tussendoor haal ik hem even naar de kant toe. Hij maakt het zichzelf comfortabel.
En ja hoor, daar komen de gekregen ketting en de folders-plattegronden weer te voorschijn.

Jan verrast me met een lekkere pina colada en tovert hierbij een echt overdreven Amerikaanse glimlach: het echte vakantiegevoel. De kinderen konden er, ondanks de toenemende zeg maar gerust harde wind, geen genoeg van krijgen.


De wind zorgde ervoor, dat heel wat spulletjes in het water of bijna in het water terecht kwamen. Ook werden de rugleuningen van de stoelen neergeklapt. Matthijs schrok van de eerste keer, maar de tweede keer zette hij zelfs in scene voor de foto.

Plotsklaps stortte Max weer helemaal in. We gingen naar de kamer en gaven we hem zijn neusshotjes en tylenol.
Nu maar hopen dat het snel aanslaat. En inderdaad een klein half uurtje later begint hij weer lekker te kletsen, gevolgd door een diepe slaap. Jan en Matthijs willen graag naar Disney Quest, 1 oppasser is genoeg, dus gaan ze lekker op pad. Matthijs is bang dat hij de weg kwijt raakt, maar papa weet hem gerust te stellen. Op de terugweg zullen ze voor mama wat te eten meenemen. Ze hebben zich kostelijk geamuseerd en komen pas goed half 11 thuis. Met je raadt het al: weer eten van de Mac. Zij zouden in DQ eten maar hadden er echt geen tijd voor hoor!
Max wordt tegen half 12 wakker en begint weer te huilen. Na nieuwe pilletjes slaapt hij daarna gelukkig weer goed de hele nacht door!
En morgen? We kijken wel wat de dag ons brengt.