Woensdag 29 april

Vandaag gaan Jan en Matthijs naar Blizzard Beach en na afloop naar Magic Kingdom.
Zelf blijf ik achter met Max. Wij gaan `relaxen` en hopelijk wat herstellen.
Op een gegeven moment wil hij toch even naar het zwembad; hij is er gewoon onrustig van.
We gaan dan toch maar even kijken en ik laat hem beloven dat hij niet te druk zal doen en nog belangrijker dat hij het aangeeft als hij moe etc wordt.
Willen we naar buiten gaan, blijkt dat Jan allebei de roomkeys bij zich heeft. Ik voer even een kleine test uit of Max zelf de deur open kan krijgen. Zo kan ik dan even snel beneden vragen of ik een extra roomkey kan krijgen. Dat is geen probleem.
Eenmaal buiten blijkt dat Max het fototoestel uit de tas heeft gehaald toen hij moest wachten.. Nou ja, geen zin om terug te gaan, we hebben toch nog plenty of time.
Max wil wel proberen wat te eten en waagt zich aan chicken tenders. Eigenlijk wil hij geen patat erbij, maar wat blijkt het kindermenu met herzelfde aantal tenders en patat is zelfs 70 cent goedkoper. Hij gaat gewoon een paar patatjes proberen.
Moeders neemt onion rings en nacho´s met chili en cheese. Allemaal voortreffelijk, voor nog geen 14 dollar zitten we mudje vol, we zullen zeker nog vaker wat bestellen bij het zwembad.
Al snel vindt Max het te koud, het waait weer echt hard, en vertrekken we naar boven. Ik weet hem over te halen een tukkie te doen en moeders doet gezellig even mee. We spraken af dat zodra hij wakker werd, we even naar Downtown zouden lopen om een knuffel te kopen. Hij blijft lekker slapen vanaf 5 uur en wordt pas als Jan en Mattijs allang weer thuis zijn wakker. Deze 2 hebben overigens een super, vet coole dag gehad. Max heeft vandaag tussen de middag de laatste pijnstillers gehad en slaapt nu ook weer in zonder. Hopelijk slaapt die net weer zo lekker door als daarnet.

Dinsdag 28 april

Vandaag wil Max persé naar Typhoon Lagoon. We besluiten toch maar te gaan en kijken wel waar het schip strandt. Op het moment dat ik dit schrijf, bedenk ik me opeens dat dit schip het middelpunt van Typhoon Lagoon zou kunnen zijn.
Gelukkig hebben we vanaf dit hotel een rechtstreekse busverbinding naar de waterparken. Er ontstaat alleen een kleine Babylonische spraakverwarring, als ik keer op keer 9.50 en 10.50 versta, maar 9.15 en 10.15 het enige juiste is. Vaak worden de woorden ingeslikt.
Eenmaal in Typhoon Lagoon zoeken we een plekje in de schaduw in het Kiddie gedeelte.
Voor Max kopen we dopjes voor in de oren. Hij wil alleen maar van de kleine buikschuiverglijbaan. Natuurlijk is dat goed.

Ook bedwong hij met gemak deze gevaarlijk uitziende alligator
Matthijs en Jan vermaken zich goed in de banden etc. Max blijft lekker bij mama en weer verveelt hij zich niet. Want wat heeft hij bij zich?

Als Matthijs en Jan weer even langskomen wordt er besloten even wat te eten. Binnen no time belandt dat eten via Max zijn mond in de bosjes. Een hele schoonmaakoperatie volgt; men vraagt zich af hoe krijgen we dit weg? Alle scenario´s worden doorgesproken, zelfs het uittrekken van de struik.
We gaan naar huis. We besluiten bij een dokter langs te gaan, hij begint ook weer te huilen van de hoofd-en oorpijn. Tot mijn verbazing blijkt dat de arts ook langs kan komen, tegen dezelfde prijs als dat wij naar hem gaan. De keuze is snel gemaakt.
Er worden eerst wat vragen door de telefoon gesteld, zodat de dokter al enig idee heeft wat hij voor zich krijgt. Het blijkt een aardige man te zijn, die ook nadat de betaling verricht is nog best even wat advies wil geven en naar de pijnstillers wil kijken. Max heeft oorontsteking aan beide oren, de een is wat meer ontstoken dan de ander. Via het oor wordt 39,5 gemeten. De dokter vraagt om water en maakt een flesje antibiotica klaar. Handig, dan hoeven we ook niet naar een apotheek. Totaal bedrag 206 dollar inclusief. Zeker voor Amerikaanse begrippen een schappelijk bedrag.
Hij moet in ieder geval nog 1 dag rustig aan doen. Niet meer dan logisch toch!
Jan en Matthijs gaan nog wat boodschappen doen en weer naar DQ. Ze vermaken zich erg goed!
Ps Jullie vragen je natuurlijk af waarom ik (moeders dus) niet op de foto´s sta? Normaal ben ik al veel meer achter dan voor de camera te vinden. Maar nu met aan beide ogen de ontstekingen, is de kans nihil ......

Maandag 27 april

Max heeft een woelige nacht gehad; hij huilde regelmatig om de pijn in zijn oren en hoofd, ondanks de paracetamol. ´s Ochtends konden we Max overtuigen dat slaap echt een goed medicijn kan zijn.
Oorspronkelijk hadden we een uitje naar Typhoon Lagoon gepland; dit ging nu natuurlijk niet door. We spraken af dat we zouden kijken hoe het zou gaan en als Max genoeg opgeknapt was, dan mocht hij kiezen wat we zouden gaan doen in de buurt van het hotel.
Maar eerst gingen we gewoon wachten op de hotelkamer. En ja wat doen jongens als ze moeten wachten? Dan besteden ze hun tijd nuttig!

Om half twaalf besloot Jan om als brunch broodjes bij The Earl of Sandwich te halen. Echt lekker zoals altijd! Een echte aanrader. En ja hoor, wie wordt er wakker als papa en Matthijs net weg zijn? Max vraagt direct waar ze zijn en als hij hoort van de grilled cheese die hij misloopt, verklaart hij dat papa dan nog maar even terug moet gaan. Max in luie stoel geinstalleerd, hij wil niet meer in bed. Eerst eten wij 2x the earl´s club en 1 grilled cheese sandwich. Matthijs wil, als papa toch voor Max gaat halen, ook nog een grilled cheese. Jan en ik delen samen nog een chicken ceasar salad. We are loaded!
Max besluit, na het innemen van nog een parcetamol, dat hij naar het zwembad wil.
Hij geniet hier toch weer van.





Tussendoor haal ik hem even naar de kant toe. Hij maakt het zichzelf comfortabel.
En ja hoor, daar komen de gekregen ketting en de folders-plattegronden weer te voorschijn.

Jan verrast me met een lekkere pina colada en tovert hierbij een echt overdreven Amerikaanse glimlach: het echte vakantiegevoel. De kinderen konden er, ondanks de toenemende zeg maar gerust harde wind, geen genoeg van krijgen.


De wind zorgde ervoor, dat heel wat spulletjes in het water of bijna in het water terecht kwamen. Ook werden de rugleuningen van de stoelen neergeklapt. Matthijs schrok van de eerste keer, maar de tweede keer zette hij zelfs in scene voor de foto.

Plotsklaps stortte Max weer helemaal in. We gingen naar de kamer en gaven we hem zijn neusshotjes en tylenol.
Nu maar hopen dat het snel aanslaat. En inderdaad een klein half uurtje later begint hij weer lekker te kletsen, gevolgd door een diepe slaap. Jan en Matthijs willen graag naar Disney Quest, 1 oppasser is genoeg, dus gaan ze lekker op pad. Matthijs is bang dat hij de weg kwijt raakt, maar papa weet hem gerust te stellen. Op de terugweg zullen ze voor mama wat te eten meenemen. Ze hebben zich kostelijk geamuseerd en komen pas goed half 11 thuis. Met je raadt het al: weer eten van de Mac. Zij zouden in DQ eten maar hadden er echt geen tijd voor hoor!
Max wordt tegen half 12 wakker en begint weer te huilen. Na nieuwe pilletjes slaapt hij daarna gelukkig weer goed de hele nacht door!
En morgen? We kijken wel wat de dag ons brengt.

De eerste 2 dagen

Inmiddels lopen we alweer in Florida en Disney rond alsof we niet weg zijn geweest.
Jan en Matthijs hebben net eten van de Mac gehaald. Dit omdat we pas om goed half negen terug in hotel waren en Max op instorten stond. Het lukte me hem wakker te houden, maar zie hier het resultaat een kwartiertje later.........................................
Ik zit hier nu te typen, al beginnen mijn ogen toe te vallen en heb ik `pinkeyes` een vervelende oogontsteking. Het kan dus zijn dat de spelling nog wel foutjes laat zien, maar dat is alleen onder bepaalde omstandigheden

Zaterdag 25 april.

Om kwart over acht vertrokken we met een koffer vol zin naar Schiphol. Deze koffer bleek ook de enige te zijn die de grens van 23 kilo ruimschoots te boven ging!!
We maakten gebruik van de Schiphol aanbieding van 22 dagen voor 5 euro parkeren. Dus al onze bagage, een rolstoel en nog 4 mensen erbij in de Opel Corsa. Een hele prestatie!
Moeders is altijd liever veel te vroeg dan maar net op tijd, dus vertrokken we om even over 8 van huis. We waren al ingecheckt, normaal is het een half uurtje rijden op zaterdag en de vlucht ging om 12.20. Je zou toch denken geen vuiltje aan de lucht.
Maar nee soms kan je dat gewoon niet denken, wij zaten namelijk bijna niet in de lucht.
Plotseling kwamen we namelijk in een giga file terecht.... Ik schoot helemaal in de stress en zag de vakantie al compleet in het water vallen. Onderweg gebeld met United tot hoe laat je de bagage in kon leveren, dat was tot 11 uur. Na dat telefoontje ging het verkeer opeens goed doorrijden en kwamen we even over half elf aan op Schiphol.
We hadden nog wat lekkers en wat lectuur willen kopen, ontbijten was er niet van gekomen. Snel maar even voor de kids 2 saucijzebroodjes gekocht en op naar de gate!.
Bij de gate aangekomen, konden de kids het vliegtuig al zien staan en begon het voor hun nu echt werkelijkheid te worden! Dagenlang hadden ze er over gepraat, so let the
fun begin.




Er waren geheel volgens verwachting veel kinderen en groepjes aan boord. Velen waren gescheiden van elkaar, naar bleek waren er ook mensen die niet wisten dat je op voorhand kon proberen stoelen vast te leggen en dat je de kindermaaltijden moest bestellen. Qua stoelen zaten wij gelukkig goed 2 bij het raam en 2 in het middenpad. Wij hadden eerst geen ´plek´ volgens de computer, maar na regelmatig checken, trof ik opeens een heleboel openstaande stoelen aan. Qua drinken waren appelsap ed snel op, United `wist niet`dat er zoooooooooveel kids aan boord zouden zijn. Door het forum wist ik gelukkig wel hoe ik eea kon regelen. De vlucht verliep voorspoedig, de kids waren lief en Matthijs had leuk contact met zijn buurjongetje.
Het was alleen quite a bumpy ride en soms vond ik het ook wel wat eng. Alleen als mama moet je dan cool blijven om de kids gerust te stellen. De kids zijn echt lief geweest. Tegenwoordig zie je dat bijna elk kind tussen de 5 en 12 een draagbaar en oproepbaar vriendje bij zich heeft; de DS.





Op de komende foto´s van het verslag is al snel zichtbaar dat Max, de jongste, graag met overdreven gezichten `poseert` voor de foto, dit kan grimassen zijn of boos kijken. De kunst bij hem is dat ik hem op de foto moet zetten zonder dat hij het merkt. Matthijs kan volgens hem niet genoeg worden vastgelegd.
De tweede vlucht was een goed half uur vertraagd vanwege een mankement. De piloot waarschuuwde vooraf voor een hoop turbulentie, maar deze vlucht verliep gladjes.
Na aankomst naar de Mears balie gegaan en gevraagd wat we het beste konden doen: een taxi of de shuttle. Zij adviseerde een taxi, dat zou voor een roundtrip ongeveer 120 dollar zijn en met de shuttle 116. Bij de taxi die wij aangewezen kregen bleek de rolstoel net niet in de achterbak te passen. De chauffeur deed wel erg zijn best, ook zeiden we dat de stoel wel tussen de voor en achterbank kon. Maar op aanwijzing van de coòrdinator werden we in een minivan gezet. Kostenplaatje incl tip: 50 dollar, een prima prijsje dus.
Eenmaal in het hotel wist ik een upgrade te regelen. Vanaf de 2e nacht op de 18e verdieping met Disney-view. Een mooie kamer met een nog mooier uitzicht. Hierbij kregen we ook nog kids eat free bonnen, deze horen bij dit kamertype.
Zowieso een mooi hotel met aardig personeel.
Voor deze nacht vleien we ons neer in kamer 1406, ook een kamer in de tower maar met cityview. Niet vekeerd hoor, maar 1801 is echt super. Matthijs is bang dat hij de slaap niet kan vatten, maar wij stellen hem gerust dat hij wel mag spelen op de DS of tv mag kijken, mits hij geen burengerucht veroorzaakt. Alleen deze geruststelling levert al op dat hij toch lekker in slaap valt.

Zondag 26 april

We hebben lekker geslapen. Ik zoek voor iedereen kleren uit en pak een tas voor bij het zwembad. Daarna alles weer in de koffers stoppen voor de grote verhuizing.
We mogen alvast gebruik maken van kids eat free voor het ontbijt en besluiten een luxe ontbijtbuffet te nemen. We betalen 37 dollar hiervoor ex tip. Het ontbijt is echt top, ook mag je jus etc onbeperkt bestellen. Bij andere hotels moest je daarvoor betalen. Ik had nog geen fototoestel bij me, maar het zag er erg jammie en verzorgd uit.
Na het eten lekker wezen zwemmen, het was nog wel behoorlijk windy. Iemand had een wakeboard achtergelaten en deze werd goed benut. Papa werd een paar keer tot grote hilariteit van de kids in het water geduwd.
Toen vond de verhuizing plaats, we vinden het uitzicht very, very nice!




Hier nog een fifty/fifty of te wel half om half foto van Matthijs en the room with a view.
We besluiten, eigenlijk helemaal tegen ons eerstedags principe van lekker niksen, ´s middags om een uur of drie even een paar attracties en de sfeer te proeven van Magic Kingdom. We moeten daar toch zijn om de bestelde ultimate tickets op te halen. Wat een verademing dat we nu in een hotel zitten met een 2 maal per uur een busdienst naar alle parken. Je kan zo veel flexibeler omgaan met de tijd. Magic Kingdom, we voelen ons weer de koning te rijk!
De kids vinden het jammer dat ook de blauwe wagentjes van de Transit Authority gesloten zijn. Ze waren hierover al door mij voorgelicht, maar ja als je het dan echt ziet. Met belangstelling wordt het bord waarop vermeld staat dat Space Mountain gesloten is en in de winter weer gaat draaien gelezen.
Wat echt bij Disney hoort is dat er nog 2 castmembers voor de deur staan oa met een bal om uitleg te geven, aan idereen die eea na alle uitleg op de borden en aankondigingen nog niet snapt...
Natuurlijk even in de racewagens
en natuurlijk was ik net weer te laat om ze in de auto op de foto te zetten. Normaal staat iedereen bij de finish even stil, maar nu mocht hun rij in 1 keer doorstuiven.
De theekopjes werden ook niet overgeslagen, nu ging Max ook met plezier mee.


In Toontown werd er weer lekker met water gekliederd


Hier moet 1 persoon echt van wateren.
De Domborit vonden de kids het lange wachten waard.


Hier zie je dat een grote jongen ook van zo´n ritje kan genieten.
Het Winnie de Pooh speeltuintje werd ook met een bezoekje vereerd, papa vond dat Max zich ook eens aan de Pooh attractie ´moest´ wagen. En ja hoor, wie kwam er met een smile op zijn gezicht terug? Onderstaande foto´s laten Max zien met een bij de ingang gekregen ketting. Hij houdt van kettingen etc en schaamt zich hier gelukkig nog niet voor. Dat is nou het lekkere als je 6 bent!

De trip naar Magic Kingdom werd afgesloten met een ritje in Big Thunder Mountain Railroad. Max durfde niet goed, Matthijs vindt dit de topattractie. Max en ik wachtten dus geduldig en Max hield zich bezig met het uitleggen en lezen van de kaart.

We gingen terug met de boot, we hebben toch nog even een paar uurtjes magie geproefd.


Na afloop haalden Matthijs en Papa eten van de Mac. Dit is maar een klein stukje lopen, maar de patat was koud en voor de rest hoeven ze me ook niet midden in de nacht wakker te maken. Max sliep al, maar die heeft dus niet echt iets gemist.
Zelf kon ik om 9 uur wat vuurwerk zien, het was zonder lenzen al mooi, laat staan als ik het echt goed had kunnen zien. Matthijs en papa wilden nog naar Disney Quest, maar zijn halverwege omgkeerd; ze waren echt moe en verlangden naar bedje lakenstraat.
Voor Max werd het niet zo´n leuke nacht, hij werd een paar keer hulend wakker van de oorpijn. Hij had deze ochtend ook al wat oorpijn, maar na een kleine hoeveelheid paracetamol waren de hele dag de klachten verdwenen. Hopelijk gaat het snel beter met hem...